sərilmək

1.

f.

1. Əl və ayaqlarını açıb uzanmaq. Divana sərilmək. Xalça üstünə sərilmək. – Qucağı uşaqlı arvadlardan bir neçəsi özündən gedib, qarın üstünə sərilmişdi. Ç.. Hər ikisi yumşaq otların üzərinə sərildilər. H. N.. // Yerə dəymək, yıxılmaq. Yazıq Məşədi Teymur yerə dəyib çul kimi sərildi. Ə. H.. Məsmə . . <Seyidi> bütün qüvvətilə özündən o tərəfə itələyir. Kor Seyid üzü üstə yerə sərilir. S. H.. // Düşüb qalmaq, yıxılıb qalmaq. Yaxınlaşanda <İmamverdi> gördü ki, bir uşaq hərəkətsiz yerə sərilibdir. S. S. A..

2. məch. Salınmaq, döşənmək. Usta Ağabala. . . pəncərənin qabağında sərilmiş (f. sif.) fitələr üstə hənalanıb yatmış iki kişini süzdü. Ç.. Sobanın yanında Tellinin yatağı sərilmişdi. S. H..

3. məch. Qurumaq üçün ip, məftil, ağac və s. üzərinə salınmaq, asılmaq.

2.

bax sarınmaq. Qaraqaş tilsimli qılıncnan əjdahanı quyruğunnan yaraladı. Əjdaha dönüb sərildi Qaraqaşa. (Nağıl). Mahmud ağacın kötüyünə sərilmiş (f. sif.) yekə bir ilan gördü. S. Vəliyev.